Woorden helen als je ze laat raken.
Want woorden vormen (een deel van) de taal die je spreekt
Waarin je besluit wat je wilt delen,
Losse woorden die zinnen in een verhaal vormen
Een verhaal dat begrepen kan worden door de ander
De woorden in een taal die verbonden is met het zelf, met de cultuur waarin je bent opgegroeid en de tijd waarin je leeft. De woorden in de zinnen hebben implicaties, die zeggen wat erin besloten ligt, wat erbij hoort, wat het omvat, waar het betrekking op heeft, die verborgen liggen in jou taal…
Woorden kunnen troosten, liefhebben, haten, bemoedigen, steunen, verhelderen, inleven, verwonderen, herinneren, transformeren en helen.
Omdat je hele leven is opgebouwd uit herinneringen, kunnen woorden betekenis geven aan die herinneringen, in je eigen taal. Sommige herinneringen zijn in een onbegrijpelijke taal, soms kunnen ze niet uitgedrukt worden in woorden en blijven ze verborgen (en heb je er last van).
En soms zijn er zoveel woorden gebruikt dat het niet meer over jou gaat. Dan is het van belang de juiste woorden te vinden die je eigen zijn, die uitdrukking geven aan waar het over gaat: over jou.
Soms heb je een ander nodig om te begrijpen en te vragen, om door te gaan waar je eigenlijk niet meer durft. Niet om te zeggen wat je moet doen, maar om je woorden of zinnen aan te reiken, met je meedenkt en meevoelt om je eigen woorden te vinden.
De juiste woorden gebruiken en de juiste vragen stellen, geven je de kans een reis door alle lagen van je bewustzijn maken, een reis van je hoofd in je lijf, woorden die deuren openen naar een dieper bewustzijn. Als je ze laat raken (voelen, ruiken, horen, zien en proeven), zal het je zelfbewustzijn voeden. Het kan zorgen voor kleine transformaties, voor inzichten die je laten groeien in je zelfontwikkeling… je hebt er een beetje moed voor nodig.
“Ruimte” voor zelfbewustzijn, voorbij de kwetsbaarheid, waar je weet wie je bent en kan benoemen waarvan je dacht dat je geen woorden had en soms blijft iets onuitgesproken, maar heelt het toch.
Dan het idee dat woorden, zinnen en taal in ons hoofd zitten en losstaan van ons lijf…. Niets is minder waar, ze staat in dienst van ons gevoel, onze algehele staat van zijn. Wat moeilijk is, blijft moeilijk, hoe je het ook uitdrukt. Vooral als we de pijn weggestopt hebben.
Ken je dat onderbuikgevoel?
Dat komt omdat je hersenen met een grote zenuwbaan verbonden zijn met je darmen, daar zitten ze soms, de associaties die woorden en zinnen oproepen. Soms zit daar pijn, soms zitten er vlinders
Zit daar dan intuïtie? Het vertrouwen in jezelf?
P.S. Ik hanteer een dieper bewustzijn (In een dieper bewustzijn geraak je tijdens een onderzoek naar jezelf) en geen hoger bewustzijn, want een hoger bewustzijn impliceert iets verhevens boven jezelf, maar ook je verheven voelen boven het andere, bijna iets buiten jezelf. Wat impliceert Hoger bewustzijn voor jou? https://www.eur.nl/nieuws/wat-bewustzijn